Zacznijmy od tego co to w ogóle jest ONMS? Sam skrót dosłownie oznacza - Opieka Nad Magicznymi Stworzeniami, ale co się za tym kryje? A więc jest to nauka wymyślona jako przedmiot wykładany w szkołach magii, na którym to uczniowie odkrywają tajemnice magicznych stworzeń. Próbują zdefiniować cechy i ogólne przystosowania zwierząt do środowiska w jakim żyją! Ktoś może pomyśli, że jest to taka biologia czarodziejska- można powiedzieć, że ONMS jest jedną z dziedzin 'biologii czarodziejskiej'. Kolejną dziedziną na pewno byłoby Zielarstwo. Ponieważ opisuje cechy roślin i ich przystosowań. Wracając do ONMS, to po co ono jest? A więc Opieka Nad Magicznymi Stworzeniami zajmuje się poznawaniem wyglądu, pożywienia, cech i wszystkich rzeczy związanych bezpośrednio z magicznymi zwierzętami. Na lekcjach ONMS każdy znajdzie coś dla siebie! A najważniejsze jest to, ze każdy bezbłędnie będzie potrafił rozróżnić skrzata od gnoma...

        Próby nazwania 'zwierzęcia' trwały od wielu lat, a nawet wieków! No bo trudno jest jednoznacznie określić wszystkie grupy jednym wyrazem. Dla przykładu porównajmy trzy różne magiczne stworzenia:
   Wilkołaki przez większość swojego życia są ludźmi. Jednak raz w miesiącu zamieniają się w dzikie, czworonożne bestie o morderczych skłonnościach, pozbawione ludzkiego sumienia.
   Zwyczaje centaurów nie przypominają ludzkich. Centaury żyją w dzikich rejonach, nie noszą ubrań, wolą żyć z dala od czarodziejów i mugoli, choć są równie inteligentne.
   Trolle mają humanoidalny wygląd, poruszają się w pozycji wyprostowanej, potrafią się nauczyć kilku prostych słów, a mimo to są głupsze od najbardziej tępego jednorożca i nie posiadają żadnych magicznych mocy prócz zdumiewającej, nienaturalnej siły.
        Zadajmy sobie teraz pytanie: Które z tych stworzeń są "istotami" - czyli stworzeniami zasługującymi na prawo udziału w kierowaniu czarodziejskim światem- a które
są "zwierzętami"?

        Pierwsze próby ustalenia, które stworzenie, powinno być nazywane mianem 'zwierząt' odbyło się dawno i trudno było nazwać to wydarzenie czymś kulminacyjnym.
W XIV wieku Burdock Muldoon, ówczesny przewodniczący Rady Magów, postanowił, że każdy członek magicznego społeczeństwa, który chodzi na dwóch nogach, otrzyma odtąd status "istoty", podczas gdy reszta pozostanie "zwierzętami".Wezwał wszystkie "istoty" na spotkanie na szczycie, w celu omówienia nowych praw czarodziejskiego świata, i z przerażeniem stwierdził, że się przeliczył. Sala spotkań zapełniła się goblinami, które przyprowadziły z sobą tyle dwunogich stworzeń, ile udało im się znaleźć. Jak opisuje Bathilda Bagshot w swojej Historii magii:

Niewiele dało się usłyszeć w straszliwym zgiełku,
w którym skrzeczenie dirikraków i lamenty lelków
wróżebników mieszały się z nieustającą, przeszywającą
pieśnią świergotników. Kiedy czarownice i czarodzieje
próbowali omówić leżące przed nimi dokumenty, naj-
różniejsze chochliki i elfy zaczęły krążyć nad ich gło-
wami, chichocząc i trajkocząc. Około tuzina trolli jęło
rozbijać komnatę maczugami, podczas gdy baby-jagi
krążyły po sali w poszukiwaniu dzieci do zjedzenia.
Przewodniczący rady wstał, poślizgnął się na odcho-
dach kudłonia, i wybiegł z sali, miotając przekleństwa.


        Kolejne próby nazwania istot miały podobny skutek.
   Dopiero w 1811 roku ustalono podział, który zadowolił większość magicznej społeczności. Grogan Kikut, nowo mianowany minister magii, zdecydował, że "istotą" jest "każde stworzenie obdarzone inteligencją wystarczającą do zrozumienia praw magicznej społeczności i do współodpowiedzialności przy ustalaniu tych praw". Przedstawiciele trolli zostali przepytani pod nieobecność goblinów i stwierdzono, że w ogóle nie rozumieją, co się do nich mówi; w związku z tym zostali zakwalifikowani do "zwierząt", mimo iż poruszają się na dwóch nogach. Po raz pierwszy zaproponowano trytonom (za pośrednictwem tłumaczy) status "istot". Elfy, chochliki i gnomy, mimo ich humanoidalnej postury, bez skrupułów zostały uznane za "zwierzęta".

        Magiczne zwierze, to takie zwierze, które posiada magiczną moc, którą potrafią się na swój sposób posługiwać.

        W ciągu wieków wytworzył się ciekawy pogląd na świat, czarodzieje byli niezwykle ciekawi i lubili zmiany. Dokładnie nie znając przyczyny czarodzieje zaczęli hodować stworzenia. Bardziej liczyła się osoba, która miała większe, groźniejsze stworzenie. Nie zawsze kończyło się to dobrze. Były wypadki kiedy ludzie mieli odgryzione kończyny, spalone części ciała, a nawet stanęli śmierci w oczy.
         W 1965 roku Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami wprowadził zakaz eksperymentalnej hodowli, w związku z tym tworzenie nowych gatunków stało się nielegalne.

Ostatnio edytowany przez prof_Amanda_Witkowska (2008-07-03 12:14:09)